Stop Telling your Kids that School Will Prepare them for Life..
Een mooi maar alarmerend artikel van Rich Stowell:
Op veel scholen waar ik kom, merk ik dat de urgentie om mee te bewegen met de vragen van deze tijd er niet of nauwelijks is. Veel begrijpelijk argumenten passeren de revue. Het meest gehoord is gebrek aan tijd. Ik denk dat het vooral gebrek aan leiderschap is. Hoe kan het dat er scholen zijn die wel de keuze maken om vanuit een krachtige visie de leerlingen proberen voor te bereiden op een toekomst waarvan niemand echt weet hoe deze er uit gaat zien.?
Het gevolg is dat veel hardwerkende leerkrachten en docenten leven met de dag en de daarbij horende werkwijzen. Vaak nog klassikaal frontaal, gericht op opbrengsten. Waarom is het anno 2020 nog zo dat mijn zoon zijn middelbaar onderwijs diploma gaat halen op het niveau van zijn slechts scorende vak? Waarom krijgt mijn andere zoon geen extra Engels of begrijpend lezen om zich voor te bereiden op het VO in plaats van nog meer van hetzelfde rekenen wat hij al op VWO plus niveau scoort, waardoor hij een advies krijgt dat lager ligt dan zijn rekencapaciteiten? Waarom krijgt mijn jongste dochter geen rekenplus boekje meer omdat de toets zegt dat bij twee foutjes geen plus boekje rekenen uitgedeeld mag worden? Wat doet dat met haar zelfvertrouwen? Tja als we dan toch als een robot gaan lesgeven en handelen zet er dan maar eentje voor de klas.
Juist deze tijd van toenemende artificiële intelligentie vraagt meer om denken vanuit een menselijke maat. Een computer weet straks meer over jou dan je partner en beste vrienden, maar kan geen medeleven tonen. Juist onze imperfectie maakt ons perfect. Dus gebruik je menselijke maat, gebruik je emotie en maak keuzes die passen bij het kind.
Wat van kinderen in de klas wordt verwacht is anders dan dat we bij verantwoordelijke functies in het bedrijfsleven zien. Moderne bedrijven zien werknemers die creatief kritisch zijn, die constructief kunnen meedenken en hun gedachten goed kunnen presenteren. Dat vraagt wat anders dan een stil zittend kind dat braaf zijn werk doet, netjes zijn vinger opsteekt als het wat wil vragen en na 50 minuten totaal iets anders gaat doen dan het voorgaande.
Dat wil ik allemaal wel, maar ja de inspectie hè!
Hier komt dus leiderschap om de hoek kijken. Als goede leider zadel je je werknemers niet op met een ojé inspectie verhaal. De schoolleider neemt dat op zich. Ik heb in het verleden met veel inspecties gesproken en doordat wij een duidelijk verhaal hadden was er geen inspecteur die daar niet in mee kon gaan. Een goede schoolleider faciliteert het bottum-up denken en zorgt ervoor dat alle randzaken (geld-normen-tijd) niet het probleem moeten worden van de werkgroep omdat dan een goed idee in de kiem gesmoord wordt. Projecten van binnenuit hebben meer kans van slagen dan van bovenaf gedelegeerd.
Dus is het onderwijs toekomstgericht? Vraag het jezelf eens af?
Digidelver 
Als ik mezelf als studente deze stelling voorhoud zou ik zeggen dat het onderwijs ons niet zo zeer klaarstoomt voor het toekomstgerichte. Maar ons eerder klaarstoomt voor hetgeen wat zij als volwaardig achten voor hetgeen wat werkbaar is in de maatschappij.
Zo moeten we bijvoorbeeld in een specifieke richting studeren, stage lopen, maar komen we tenslotte als we afgestudeerd zijn niet eens aan een gelijkwaardige baan. Dit alleen omdat er gebrek is aan ‘werkervaring’. Ik stel mezelf regelmatig dan de vraag waar de jarenlange verdieping en zelfonderzoek dan voor nodig is geweest, als we niet eens de kans krijgen, dit toe te passen. Daarnaast denk ik dat kennis zeker niet alleen verrijkt wordt op school maar ergens ook te maken heeft met je intrinsieke motivatie voor anderen zaken. Ben jij gemotiveerd om anderen zaken te leren en te onderzoeken, dan staat dit even gelijk als je kennis van school.
Groet,
Grassiella Watson
LikeLike